genre: literaire thriller
uitgever: Verbum Crime en Tupla M
verschenen: mei 2012
Korte samenvatting: Na een traumatische gebeurtenis besluit Evalien samen met haar man Rik en dochter Pippa te verhuizen van Amsterdam naar Zeeland. Ze hoopt dat ze alle ellende achter zich kan laten en opnieuw kan beginnen in het geboortedorp van Rik. Maar dat is ijdele hoop. Al snel wordt duidelijk dat de spoken uit het verleden zich niet weg laten jagen.
De benaming ‘thriller’ schept een verwachting, je weet van meet af aan dat er iets vreselijks gaat gebeuren. Of misschien is het al gebeurd en krijg je daar als lezer pas later weet van. Maar bijna altijd gaat het over ellende die van buiten komt.
In ‘Schuld’ is dat niet het geval, in dit boek zit de ellende ín de personages zelf: in hun hoofd, hun lijf, hun emoties, hun liefde, hun relaties, hun verleden.
Het verhaal gaat over verwachtingen en teleurstellingen, over onmacht en verdriet, over verliezen en loslaten. En daarbij loop je het risico meer te verliezen dan je lief is. Voor Evalien -protagonist en verteller- betekent verlies niet alleen dat ze haar kind kwijtraakt, maar dat het hele gezin door verdriet, onmacht en schuldgevoelens elkaar dreigt te verliezen.
Als je alleen maar uitgaat van het thema en het plot, zou je niet direct aan een thriller denken. In de literatuur zijn genoeg voorbeelden te vinden waarin vergelijkbare onderwerpen op een heel andere wijze zijn uitgewerkt. Toch weet auteur Tupla M. (wat staat voor Tupla Mourits, het pseudoniem voor de schrijvers Wendela de Vos en Atie Vogelenzang) het plot op te bouwen als ware het wél een thriller. Vanaf de eerste bladzijde voel je dat er iets vreselijks is gebeurd. Maar wat is dat dan? Waarom begint het verhaal in het ziekenhuis en waarom is die man zo vreselijk gewond? Waarom vallen er zelfs associaties met monsters en demonen? Waarom en wanneer zijn er die onzegbare dingen gebeurd?
Laagje voor laagje wordt het verhaal afgepeld, gefileerd. Steeds meer kleine stukjes vallen op hun plaats, totdat eindelijk, aan het einde van het boek, het verblijf in het ziekenhuis ook duidelijk wordt. En dan blijkt dat de klassieke vertelstructuur voor een thriller hier is gebruikt om een juist helemaal niet vreemd of onwaarschijnlijk menselijk drama neer te zetten. Een drama dat in grote lijnen jou en mij en iedereen zou kunnen overkomen.
De kracht van ‘Schuld’ zit vooral in de manier waarop het verhaal verteld wordt. Door de vele herkenbare plaatsen en dingen, maar ook door de herkenbare omstandigheden en emoties, voelt het verhaal heel dichtbij. Door het dan ook nog eens zo te vertellen dat je als lezer haast het gevoel krijgt dat je ín het hoofd van de verteller zit, kruipt het verhaal echt onder je huid. De grootste spanning van ‘Schuld’ komt dan ook niet voort uit de feitelijke gebeurtenissen die zich afspelen, maar door de persoonlijke betrokkenheid en emoties die de lezer in hun macht krijgen. Dat er op het einde toch nog wat dingen gebeuren die hopelijk wél een zeldzaamheid zijn, maakt dan niet meer uit. De echte spanning heb je dan al lang en breed ondergaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten